Vrouw loog jarenlang over zware strijd: zelfs haar kinderen dachten dat ze kanker had
Algemeen
Toen Amanda C. Riley (38) een blog bijhield over haar strijd tegen lymfeklierkanker, leefden zeven jaar lang duizenden mensen met haar mee. Ze zamelden 100.000 dollar in, als steun voor de vrouw. Alleen was Amanda nooit ziek geweest. Een populaire podcast legt nu uit hoe ze iedereen voor de gek hield. Tot haar kinderen toe.
„Ik zit in een lotgenotengroep met andere jongvolwassenen met kanker. We moeten brieven schrijven naar onze geliefden, voor als de grote K wint. En een bucket list opstellen.” In 2012 begint Amanda Christine Riley, een blogger uit Californië, haar blog ’Lymphoma Can Suck It’. Ze beschrijft hoe na de geboorte van haar eerste kind de diagnose valt: Hodgkin lymfoom, een agressieve vorm van lymfeklierkanker. Week na week houdt ze er haar strijd tegen de ziekte bij. Om andere twintigers met kanker een hart onder de riem te steken, om steun te vinden bij vrienden, bij familieleden, maar ook bij onbekende sympathisanten. En om te ventileren over die zo onbereikbare bucket list. Dat noorderlicht zien; hoe groot is de kans dat het ooit echt lukt.’
’Scamanda’
Groter dan gedacht. In de podcast ’Scamanda’ legt de Britse Charlie Webster haarfijn uit hoe Amanda jarenlang iedereen bedroog. Een lucratieve vorm van oplichting, want met het verhaal van haar ziekte wist ze meer dan 100.000 dollar aan giften binnen te halen. Webster praat met vrienden en familieleden van Amanda, maar ook met collega’s uit haar tijd als schooldirecteur – een baan die ze ook al bluffend binnenhaalde. Ze blikken nu vol ongeloof terug op de zaak. Dat Amanda zelf zo ver ging in haar beweringen, maar ook dat ze het zelf zo lang hebben geloofd.
Naar de spoed
Het begon dan ook als een heel triest verhaal. Amanda, de betrokken en zeer gelovige jonge moeder met een pasgeboren baby’tje en een stiefdochter van acht. „Ze vertelde het in de auto onderweg naar de kerk”, vertelt die stiefdochter, Jessa, in de podcast. Voor Jessa komt het nieuws binnen als een bom. Haar oudere halfzus had als kind kanker. Ze kent de risico’s van de ziekte, en ze leeft mee met Amanda, die vaak amper uit bed komt omdat ze zo ziek is. Ze is niet de enige die meeleeft. Amanda doet haar verhaal in haar kerk, waar mensen besluiten om geld te doneren, en dus ook op haar blog. Ze heeft geld nodig voor medische behandelingen, soms aan de andere kant van het land. Maar ze krijgt ook reischeques opgestuurd, gratis concerttickets, geschenken.
Zeven jaar lang documenteert ze de strijd. Hoe ze een paar keer op het randje van de dood staat, maar hoe er dan plots weer een mirakel gebeurde. Hoe ze tegen alle verwachtingen in plots zwanger was van een tweede kindje, en hoe die zwangerschap haar „kanker omkeerde.” Maar elke keer dat ze in remissie belandde, was dat maar tijdelijk. De kanker kwam elke keer weer terug, wat Amanda dan documenteerde met foto’s aan een infuus of met een verzameling medicijnen. „Voor zover ik het begrepen heb, ging ze afwisselend naar spoedafdelingen van verschillende ziekenhuizen”, zegt Charlie Webster in interviews. „Ze vertelde er dat ze gedehydrateerd was, of had een ander smoesje. Dan kreeg ze een infuus met vocht en nam ze weer foto’s.” Ze vervalste medische documenten, en labels op medicijnen. Op een gegeven moment heeft ze zichzelf kaalgeschoren, gewoon, om het geloofwaardig te houden.
Gaten
En toch zaten er nogal wat gaten in haar verhaal. Zo beschrijft ze hoe er ’s ochtends vloeistof uit haar schedel gedraineerd moest worden. ’s Middags ging ze met een pleister op de wond achter haar oor weer gewoon zwemmen met vrienden. Toen ze in New York een experimentele medische behandeling moest ondergaan, ging ze een paar uur later stralend naar een Broadway-musical. Ze vertelt ook over hoe ze de chemo soms thuis bij zichzelf kon toedienen. Genoeg alarmbellen voor iemand om in 2019 een anonieme tip te sturen naar journaliste Nancy Moscatiello. Wanneer zij de blog begint te lezen, valt haar de ene na de andere inconsistentie op. Haar zus is gestorven aan kanker, dus Nancy weet waar ze het over heeft.
Moscatiello schakelt een financieel detective in, die op zijn beurt de Amerikaanse belastingdienst tipt. Riley probeert zelf nog Moscatiello aan te klagen, voor laster. Maar uiteindelijk wordt ze zelf veroordeeld voor fraude. „Oplichting om donaties te krijgen om te betalen voor een kankerbehandeling die ze nooit nodig had of gekregen heeft”, aldus het gerecht.
Tot op het allerlaatste moment geloofden vrienden dat de aantijgingen vals waren. Maar in de rechtbank heeft Amanda C. Riley uiteindelijk schuld bekend. In 2022 werd ze veroordeeld tot 60 maanden gevangenisstraf. Ze moet ook 105.513 dollar terugbetalen.
